خانوم کوچولو

Sunday, January 04, 2009

The hills are alive with the sound of music

ببین عزیز من، تو این دنیایی که تو داری توش زندگی می کنی ما ریا هیچ جایی نداره. حالا تو هی بزن زیر آواز که:
یک ظرف پر میوه،یک باغ پر گل
پرواز پروانه، آواز بلبل
روی موج دریا، تصویر ماه
دیدار آهوی گمکرده راه...
بزرگ شده لعنتی بفهم. بفهم وقتی یکی گفت خدافظ یعنی رفته نباید همه جا رو بگردی که شاید یه گوشه کناری قایم شده تا وقتی بغضت ترکید(اگه قبلا نترکیده) بیاد بیرون و بغلت کنه و بگه ببین نرفتم! بفهم اون صدای پایی که پشت سرت داره میاد اونی نیست که الان ازش جدا شدی و نخواسته حالا که ناراحتی تنهات بذاره، اون صدای پا، اون سایه ی پشت سرت در بهترین حالت اونیه که می خواد یه متلک بگه و بره.
بفهم لعنتی فقط تو فیلما، اونم فیلمای موزیکال که امروز هیچکی به جز تو حوصله ی تماشا کردنشون رو نداره می شه با فک کردن به چیزای خوب و شعر کردنشون از چیزی ناراحت نشد و از رعد و برق نترسید و تو تو هیچ فیلم موزیکالی زندگی نمی کنی...

7:34 PM | صبا.

1 comments

1 Comments:

Anonymous said...

بعضي مواقع آدم‌ها بزرگ مي‌شوند خيلي بزرگ، ولي دوست ندارند بفهمند. نه اينكه خوب و بد را تشخيص ندهند. نه مي‌دانند ولي دوست دارند توي اين حال بمانند.
يكي يك ماه، يكي يكسال، يكي چند سال ولي بالاخره از اين حال در مي‌آيند. شايد دارند بزرگتر مي‌شوند و شايد از اين حال لذت مي‌برند برعكس ظاهري كه تو مي‌بيني.
پس بذار وقتي زمانش رسيد خودش بفهمد.

9:01 PM