سلام
خوبين؟ چي كار كنم خوب عادت دارم هميشه سلام كنم بعدشم حال بقيه رو بپرسم و حال خودمو بگم. من بد نيستم يعني تقريباً خوب بودم كه يه آدم كنه ريختم به هم! اگه من بخوام از دست اين خلاص بشم كيو بايد ببينم آخه:((؟ تا من باشم كه تا يكي رو خوب نمي شناسم بهش رو ندم. حتي پسرم نيست كه بشه يه بهونه جور كرد براي خلاص شدن از دستش! جواب آف ش رو ندم زنگ ميزنه به اتاقم. تل اتاق رو جواب ندم زنگ مي زنه به خونه! مي گم وقت ندارم پا مي شه مياد دم در خونه اونم با دوستش! باهاش بد حرف ميزنم يه كاميون آف مي ذاره برام. مي ره رو اعصابم تل رو قطع مي كنم مياد آف مي ذاره ببخشيد! آخه من چه غلطي از دست اين بكنم؟ خوب آخه مثل بچه ي آدم زنگ بزن حالم رو بپرس قطع كن به درس من به عقايد من چيكار داري آخه؟ مگه من هم سن تو ام؟؟؟ شيطونه مي گه يكم برات از عقيده هام از اين كه به تمام اون چيزاي كه تو ايمان داري من يه ذره هم ايمان ندارم بگم. مطمئنم در جا سكته رو ميزني! بچه برو با يكي بحث كن كه حداقل در مورد يه چيزي اتفاق نظر داشته باشين مخصوصاً كه اينقدر احساس مي كني كه كارت درسته و تمام عقايدت درست و كامله وبقيه رو قبول نداري! من از بحث كردن لذت مي برم ولي به شرطي كه با آدمي مثل تو ( بابا و مامامي خودم هم تقريباً اينجورين ولي باز پيش تو خيلي منطقي به نظر مي رسن!) نباشه.
اين از نقطه ضعف هاي منه كه نمي تونم در مقابل اينجور آدما از خودم دفاع كنم شديداً هم اذيتم مي كنن يعني اصلاً نمي تونم هم نديده بگيرمشون فقط مي تونم اون لحظه كه به انفجار نزديكم ازشون دور بشم. وقتي آدم عصباني مي شه حتي اگه حرفش درست باشه هم نمي تونه ثابت كنه و من اصلاً نمي تونم خودمو كنترل كنم كه عصباني نشم! بايد به عقايد ديگران احترام گذاشت بايد به حريم شخصي شون احترام گذاشت و بهش تجاوز نكرد! تمام افرادي كه من باهاشون اين مشكل رو دارم اين دو حرف بالا رو كه حداقل براي من يكي اصل هستن زير پا مي ذارن. از اين كه هركي مثل خودشون نيست رو بد و خراب مي دونن از اين كه به نظرشون هر كسي كه فكري غير از فكر اونا رو داشته باشه احمق مي دونن حرصم مي گيره. اين كه آدم فكر كنه چيزايي كه بهشون عقيده داره درستن يه چيز كاملاً طبيعيه چون اگه اين باور رو نداشت كه ديگه به اون چيزا عقيده نداشت ولي اين كه بخواي اون چيزا رو به بقيه هم تحمبل كني برام غير قابل تحمله!
از نظر من وقتي همه آدميم و هيچ دونفري مثل هم نيستن دليلي هم نداره كسي برتر از بقيه باشه و بخواد براي بقيه تعيين تكليف كنه . حتي سن هم دليل برتري نميشه! درسته من خودم به لطف وبلاگم يه سري از نظريه هاي دو سال پيشم و دارم و بهشون هم مي خندم گاهي ولي اونموقع به نظرم درست مي اومدن براي همين به تمام اون ها احترام مي ذارم . من يه بار زندگي مي كنم و معلوم هم نيست به مدت چند سال نمي تونم انقدر فكرم رو بدم دست اين و اون كه برام تصميم بگيرن تا وقتي كه ديگه كسي سنش از من بيشتر نباشه و اونوقت شروع كنم من براي بقيه تصميم بگيرم. من مي خوام براي خودم تصميم بگيرم و زندگي خودم رو بسازم نه زندگي بقيه رو 50-60 سال عمر تازه اگه يه عمر طبيعي داشته باشي اونقدر زياد نيست كه بشه توشهم براي ديگران و مطابق ميل اونا زندگي كرد هم همونجوري كه خودت دوست داري. بايد انتخاب كني! كدومو ترجيح ميدي؟
حرف عمر و مردن شد يه چيزي يادم افتاد. بازم يه پسر 20 ساله مرده! معلوم نيست من و تو ام تا كي زنده باشيم بيا تا زنده ايم قدر هم ديگه رو بدونيم و به اونايي كه دوسشون داريم بگيم. مي خوام تا جايي كه مي تونم به اونايي كه دوسشون دارم محبت كنم كه اگه يه وقت از دستشون دادم مثل وقتي كه مامان اكي مرده بود از بزرگترين ناراحتي هام بعد از دلتنگي اين نباشه كه چرا هيچ وقت نذاشتم بفهمه كه همونقدر كه اون منو دوست داشت (من و مامانم رو از همه بيشتر دوس داشت) منم اونو دوست داشتم! مي خوام به جاي مرده پرستي زنده ها رو دوس داشته باشم . شما هم صبر نكنيد تا بميرم بعد يادتون بيفته كه دوسم داشتين! الان لازمتون دارم نه اون موقع!
خوب من برم ديگه خيلي حرفاي گنده و شايدم چرت و پرت(اينشو شما بايد بگيد) زدم.

فعلاً تا بعد

راستي مشكل پرانتز ها حل شد من كاريش نكردم خودش درست شد ولي نقطه ها و علامت هاي سؤال و تعجب هنوز هم سر جاي درست قرار نمي گيرن.